من دیگه تحملم داره تموم میشه . چقد غصه بخورم😔من شادی میخوام . از این‌وعضیت خستم چرا خدا جواب دعاهامو نمیده . اخه من چکار کنم ک‌صدام شنیده بشه .
مت این خانوادرو نمیخام . کی از این خونه میرم بیرون . کاش میمردم . کاش مرگم میرسید ولی انقدر هر شب گریه نمیکردم انقدر هر شب غصه نمیخوردم اتیش میگیرم وقتی میبینم دوستام همشون بچه دارن خوشبختن ولی من حتی خانوادمم ندارم دیگه چ برسه ب ازدواج و بچه . هر چی ارزو داشتم همش ب دلم موند و از بین رفت . نا امیدی بد دردیه . خیلی بددردیه برام دعا کنین تروخدا😔😔😔
سلام.
دکتون میکنم.
ولی هیچوقت هیچوقت آرزو نکنید از خونوادتون دور شید.
حتی فکرشم وحشتناکه.
خونواده آدم هر شکلی باشن خوب یا بد، همیشه پشتیبان و دلگرمی آدمن.
وقتی یه خونواده دارین آدم دلش گرمه که اگه از همه جام رونده بشه بازم در یه خونه به روش بازه.
دلش گرمه اگه همه دشمنش باشن، یکی هست که هیچوقت به بدش راضی نمیشه.
میدونم شرایطتون سخته، ولی باووررر کنید که هیچ کی اعضای خونواده آدم نمیشه.
تا جای من نباشید نمیدونین که من چی میگمواقعا سخته زجرررره عذااابه .نوشته اصلی توسط Monii
نه اینطوری نیست که فک میکنین.
فقط شما با خونوادتون مشکل ندارین که.
همه خونواده ها مشکل دارن.
بستگی به دید خودتون داره.
سلام
کمی از مشکلاتتون بگید.
چند سالتونه چی کار می کنید چه مشکلی با اونا دارید؟
سلام دوست عزیز
اطلاعات بیشتری دراختیار ما بزارین
چند سالتونه ؟
درمورد مشکلات و ناکامی که تجربه میکنید توضیح بدین
چه مشکلاتی با خانواده دارید ؟
دلایل اونها به عنوان مسبب به وجود آوردن این مشکلات چیه ؟
نزدیک به بیست سالمه .
هیچ محبت و توجه ای از اول عمرم تا الان ازشون ندیده ک حتی اگر شباهت ظاهری و ی سری نشونه ها نبود قطعا میگفتم بچشون نیستم کلی محدودم کردن یه جورایی زندانیشونم ب این عقیده ک دختر مجرد معنی نداره بخواد بره بیرون و خیلی کارای دیگه . همش سرکوفت دوستامو میزنن تو سرم که اونا ازدواج کردن بچه دارن ماهم باید تا اخر عمر خرج خوردن تو بدیم تورو هیچ کس نمیگیره . تو زشتی تو فلانی کلا اعتماد ب نفسو ازم گرفتن
دلمو بارها ش************دن تو این دنیا هیچ کسو ندارم . بارها ب خودکشی فکر کردم بارها ولی حتی دلو جرات این کارم ندارم...
سلام .
نزدیک بیست سالمه . کلا مهرو محبتی ازشون ندیدم یکم بالاتر توضیج دادم ولی در کل اعتماد ب نفسمو با توهیناشون ازم گرفتن همش فهشم میدن همص میگن زنشتی تو رو کسی نمیگیره . نگاه هر چی همسن تو بوده بچه هم دارن در صورتی که منو زندانی کردن ن اجازه بیرون رفتن دارم ن مهمونی . پس چجوری توقع دارن کسی منو ببینه بپسنده مردم ک علم غیب ندارن . خسته شدم از این رفتاراشون هیچ وقت نمیبخشمون جوونیمو ازم گرفتن دلم میخاد از این خونه برم بیرون دیگه هیییچ وقت برنگردم دلم میخاد ریختشون نبینم . صداشونم ازارم میده . حالم از این زندگیم‌ب هم میخوره . کاش مردن دست خودمون بود اگ اینجوری بود بارها من مرده بودم...
سلام مجدد
احساسات شما قابل درک هستند
بعضی از والدین سبک رفتاری اشتباهی رو درپیش میگیرن و با رفتارهای خطا باعث میشن فرزندشون رو در سختی قرار بدن
دقت کن که اونها دوست ندارن شما ناراحت بشی و هرکاری میکنن به قصد بهتر شدن وضعیت و موقعیت شماست ، اما الگو های پذیرش شده ی اونها و باورهای اونها باعث میشه این رفتارهارو داشته باشند و بجای محبت و حمایت ، سرزنش و محدودیت رو جایگزین کنند
که متاسفانه آسیب زا هم هست
اما دوست عزیز باو جود این شرایط شما باید به مسیر پیشرفت و رشد فردی خودتون اهمیت بدین و سعی کنید رابطه ی سازنده ای با اونها داشته باشین
برای مثال دراین شرایط با وجود ناراحتی که تجربه میکنید ، نشان بده که حرف های اونهارو بهش توجه میکنی و کاری کن تا عملکرد شما رو مثبت ارزیابی کنند ، درجواب توهین هاشون جبهه نگیر و قهر نکن به آنها بگو چطور میتونم همون فردی بشم که شما دوست دارید و دراین مسیر سعی کن اعتماد اونهارو نسبت به خودت جلب کنی و یه کارهایی واسه خودت انجام بدی
درنهایت دقت کنید که شما نباید به رفتارهای خطا و اشتباه خانواده توجه و تمرکز کنید و به این رفتارها تنها با دید علاقه از نوع تعصب های عمیق نگاه کنید ....
چون تمرکز کردن به این افکار باعث میشه اونها رو در جهت منفی منظور گزاری کنی و به طبع اون احساس اندوه بیشتری رو تجربه میکنی ،
تغیر سبک رفتاری دیگران برای شما ممکن نیست !
اما میتونید خودتون رو تغیر بدین و با دید مثبت به زندگی نگاه کنید
سلام . مرسی بابت اینکه جواب دادین . ولی هم من میدونم هم شما که این کارا فقط گفتنش اسونه . بارها سعی کردم باهاشون رابطه ی دوستانه داشته باشم! ولی نشده نخواستن . کارشون فقط سرکوفت زدنو منت گذاشتن واسه دو لقمه غذایی ک میدن
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟